التهاب تاندون (Tendonitis) یک بیماری شایع است که در آن تاندون‌ها، که ساختارهای فیبری و محکمی هستند که عضلات را به استخوان‌ها متصل می‌کنند، دچار التهاب می‌شوند. این التهاب معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد، آسیب یا شرایط خاصی مانند آرتروز ایجاد می‌شود.

التهاب تاندون چیست؟

التهاب تاندون یک وضعیت دردناک است که می‌تواند بر هر تاندون در بدن تأثیر بگذارد، اما معمولاً در تاندون‌های شانه، مچ دست، زانو و آرنج شایع‌تر است. این بیماری می‌تواند به صورت حاد (ناگهانی) یا مزمن (طولانی‌مدت) ظاهر شود و در صورت عدم درمان مناسب، می‌تواند منجر به آسیب‌های جدی‌تری شود.

علائم التهاب تاندون

التهاب تاندون معمولاً با علائم زیر همراه است:

  • درد در ناحیه آسیب‌دیده: درد معمولاً در زمان حرکت یا فشار به تاندون شدت می‌یابد.
  • تورم و حساسیت: ناحیه آسیب‌دیده ممکن است متورم و حساس به لمس باشد.
  • کاهش دامنه حرکتی: ممکن است در حرکت دادن مفصل یا عضله مشکل داشته باشید.
  • صدای ترک یا تق تق: در برخی موارد، ممکن است صدای غیرطبیعی هنگام حرکت مفصل شنیده شود.

علل التهاب تاندون

التهاب تاندون می‌تواند ناشی از چندین عامل باشد:

  • استفاده بیش از حد: فعالیت‌های تکراری و فشار مداوم به تاندون‌ها می‌تواند منجر به التهاب شود.
  • آسیب‌های ورزشی: آسیب‌های ناگهانی در حین ورزش ممکن است باعث التهاب تاندون شوند.
  • سن: با افزایش سن، تاندون‌ها بیشتر مستعد آسیب و التهاب می‌شوند.
  • شرایط پزشکی: بیماری‌هایی مانند دیابت و آرتروز می‌توانند خطر التهاب تاندون را افزایش دهند.

عوارض التهاب تاندون

در صورت عدم درمان، التهاب تاندون می‌تواند عوارض زیر را به همراه داشته باشد:

  • تخریب تاندون: التهاب مزمن می‌تواند منجر به پارگی تاندون شود.
  • درد مزمن: التهاب مداوم می‌تواند به درد طولانی‌مدت و ناتوانی در حرکت منجر شود.
  • اختلال در فعالیت‌های روزمره: درد و ناتوانی می‌تواند فعالیت‌های روزانه را تحت تأثیر قرار دهد.

تشخیص التهاب تاندون

پزشکان برای تشخیص این وضعیت معمولاً از روش‌های زیر استفاده می‌کنند:

  • معاینه فیزیکی: بررسی ناحیه آسیب‌دیده برای تشخیص التهاب و درد.
  • تصویربرداری: اشعه ایکس، MRI یا سونوگرافی برای بررسی آسیب‌های تاندون.

روش‌های درمان التهاب تاندون

درمان التهاب تاندون معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های زیر است:

۱. درمان دارویی

  • داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs): مانند ایبوپروفن برای کاهش درد و التهاب.
  • کورتیکواستروئیدها: برای کاهش التهاب در موارد شدید.

۲. تغییر سبک زندگی

  • استراحت: پرهیز از فعالیت‌های فیزیکی شدید برای چند روز تا چند هفته.
  • فیزیوتراپی: تمرینات خاص برای تقویت و انعطاف‌پذیری تاندون و عضلات اطراف.
  • استفاده از یخ: کمپرس یخ برای کاهش تورم و درد.

۳. درمان‌های جراحی

در موارد شدید که درمان‌های غیرجراحی مؤثر نباشند، ممکن است جراحی برای ترمیم یا اصلاح تاندون آسیب‌دیده توصیه شود.

پیشگیری از التهاب تاندون

رعایت نکات زیر می‌تواند به کاهش خطر التهاب تاندون کمک کند:

  • گرم کردن قبل از ورزش و کشش مناسب.
  • اجتناب از فعالیت‌های تکراری و فشار مداوم به تاندون‌ها.
  • تقویت عضلات برای حمایت از تاندون‌ها.
  • استراحت کافی و توجه به نشانه‌های درد.

مطلب آخر

اگر شما هم این علائم را در خود حس میکنید میتوانید از طریق لینک زیر نوبت رزرو کنید.

رزرو نوبت